Większość tekstów o duecie komediowym Key&Peele zaczyna się od informacji, że obydwaj panowie pochodzą z małżeństw mieszanych. Zacznę tak samo. Zarówno Keegan-Michael Key, jak i Jordan Peele mają czarnego ojca i białą matkę (ale innych). To im daje unikalną perspektywę. Są przedstawicielami kultury afroamerykańskiej, ale do snu tuliły ich kobiety o jasnym kolorze skóry. Key i Peele to białe czarnuchy. W wywiadach zachowują się bardziej jak grzeczni chłopcy z przedmieść Nowego Yorku niż gangsta raperzy z Bronksu. Pewnie właśnie temu, że mogą z równym dystansem patrzeć na białych i na czarnych, zawdzięczają swoją popularność.
Keegan-Michael Key czerpie jeszcze jeden zysk ze swojego mieszanego pochodzenia. Jego skóra ma kolor kawy z dużą ilością mleka. Po naprawdę lekkim makijażu Keegan może uchodzić za czarnego, latynosa, araba, hindusa, albo nawet opalonego białego. Karnacja w połączeniu ze świetną umiejętnością do zmieniania akcentów daje mu ogromne możliwości komediowe.
Drugą rzeczą, o której wspominają wszystkie teksty dotyczące tych komikach, jest łącząca ich chemia. W wywiadzie dla Jimmiego Kimmela panowie powiedzieli, że „przy pierwszym spotkaniu zapałali do siebie komediową miłością od pierwszego wejrzenia.” W zapowiedziach do skeczy, które wygłaszają wspólnie, widać, że faktycznie coś pomiędzy nimi iskrzy. Wzajemne zrozumienie znacznie wpływa na jakość skeczy. Większość grupy Monthy Pythona pisała w duetach. Eric Idle tworzył sam i raz przyznał, że miewał problemy z przekonaniem kolegów do swoich pomysłów. K&P wydają się rozumieć w lot. Widać, że myślą podobnie i razem wpadają na szerokie spektrum pomysłów. W ich dorobku znajdują się skecze w miarę normalne (ten powyżej) oraz totalnie popieprzone (poniżej).
Numer jest bez sensu tylko na pozór. Pierwsza jego część odnosi się do wirala, który podbił Amerykę, a do nas jakoś nigdy nie trafił. Ostatnia scena to już nawiązanie do „Myszy i ludzi” Steinbecka. Nie czytaliście? Wstydźcie się. Ja czytałem i właśnie dlatego puenta mnie rozwaliła. Udawany szpan. Naprawdę nie ma się czym chwalić. Nowelkę przeczytałem w wieku dwudziestu paru lat, kiedy jeszcze czułem pociąg do intelektualnego snobizmu. Teraz muszę stwierdzić, że jest dosyć nudna. To taka amerykańska „Nasza szkapa”. Wszyscy w Stanach książkę kojarzą, nikt tak naprawdę nie lubi…
Bitwę rapową powyżej prowadzi Lloyd Alquist. To youtuber, który na co dzień udziela się w projekcie Epic Rap Battles Of History. Key i Peele są gwiazdami telewizji, ale mocno trzymają się z ludźmi sieci. Spora część ich skeczy wędruje na Youtube’a, przez jakiś czas prowadzili własne show stworzone pod ten portal. Odwiedzają też kanały internetowych komików. Pojawili się u Rhetta i Linka, na RocketJumpie oraz we wspomnianym wyżej ERB. Wygląda to trochę tak, jakby Comedy Central zorientowało się, że Youtube to przyszłość i wysłało dwóch agentów, żeby trzymali rękę na pulsie. Smart move CC!
Przy okazji Peele i Key świetnie się uzupełniają. Pierwszy tworzy totalnie popieprzone postacie (przykład w poprzednim skeczu). Jego twarz zmienia się, jakby ktoś ją rysował… Drugi gra bardziej poważnie, ale bynajmniej nie jest straightmanem (w duetach komediowych człowiek, który robi tego śmiesznego.) Daje czadu, ale w jakby bardziej zrównoważony sposób.
Panowie kupują mnie też tym, że dosyć często żartują z samej materii humoru. Ostatecznie to mój konik.
Każdy skecz duetu K&P opiera się na ciekawym pomyśle. Czasami te pomysły są tak bardzo ciekawe, że gdyby ktoś mi je opowiedział, za Chiny bym nie uwierzył, że będą śmieszne. A w wykonaniu Keegana i Jordana są. Zaleta posiadania komediowej chemii.
Na ten wpis naturalnie należy patrzeć jak na reklamę duetu Key & Peele. Zachęcam do oglądania ich na Youtubie oraz oczywiście na Comedy Central.
Pisząc tekst korzystałem między innymi z:
Wikipedia
K&P sezony jeden do cztery. Piąty obejrzę w całości, jak wyemitują wszystkie odcinki:)
JEŚLI PODOBAŁ CI SIĘ TEKST, KLIKNIJ W BANER, PRZEJDŹ DO FANPAGE’A I (EWENTUALNIE) POLUB:
Dobre to
Key i Peele? Aktualnie uważam, że są najlepsi.