Kategoria: O komedii

Na początku tekstu należy zadać jedno fundamentalne pytanie. Kim u diabła jest parodysta? Ludzkim kameleonem. Człowiekiem, który potrafi naśladować innych na tyle wiarygodnie, że odbiorcy są skłonni pomyśleć: „o kurde! Mówi tak samo!”.

Parodiowanie to trudna sztuka, będąca połączeniem kontrolowania aparatu mowy (tak całego, a nie tylko strun głosowych, wbrew temu, co myśli wiele osób), mięśni twarzy i gestów. Dobre ucho i zmysł obserwacji też są właściwie nieodzowne, bo bez nich ciężko poznać, czy mówimy choć trochę podobnie czy zupełnie inaczej.

Parodysta to też słowo, które powoli staje się reliktem przeszłości. Nikt, kto jest przed sześćdziesiątką, tak o sobie nie mówi. Młodsi ludzie, zajmujący się tą sztuką, powiedzą po prostu, że robią głosy. W stand-upie z kolei parodiowanie postaci określa się mianem „impressions”.

Czym jest agencja stand-upowa? W sensie ogólnym odpowiedź jest prosta. Jest to firma z branży rozrywkowej, która „opiekuje się” komikami.

Jeśli chodzi o szczegóły, odpowiedź robi się o wiele bardziej skomplikowana. Bo jedna agencja może działać kompleksowo – robić wszystko od pośredniczenia w sprawie wynajmy stand-uperów po sprzedaż biletów. Inna będzie jedynie odbierać telefony w sprawie bookingu „swoich” artystów.

W tym tekście przedstawiam pięć firm, które działają na polskim rynku i które w mniejszym lub większym stopniu można nazwać „agencjami od stand-upu”

Polski stand-up ma i od samego swojego początku miał bardzo silne związki z kabaretem (pomimo że wiele osób będzie próbowało tym związkom zaprzeczyć). Z kabaretu wywodzą się Abelard Giza (Limo), Katarzyna Piasecka (Sluchajcie) i Grzegorz Dolniak (Szarpanina). I przypadki przepływów z jednej formy do drugiej jest o wiele więcej.

Dzisiaj podaję 15 przykładów komików, którzy porzucili rekwizyty i wybrali gadanie na luzie do mikrofonu.